Froukje: ‘Als ik een filmpje zie van iemand die ziek is, krijg ik een gek gevoel in mijn keel. Ik heb twee jaar sondevoeding gehad, misschien komt dat gevoel dan weer naar boven. Ook heb ik een beetje moeite op school. Ik ben snel afgeleid en wat langzamer met bijvoorbeeld gym. Soms heb ik ook moeite om meerdere opdrachten tegelijk onthouden.
Nu zit ik in de derde klas. Ik merk dat ik moeilijk aansluiting vind met andere meiden. Vriendinnen van vroeger gaan nu meer om met anderen. Ik kan dan wel een hoop meegemaakt hebben, maar ik ben ook gewoon normaal. Ik mis soms contact met iemand die mij snapt.’
De uitslag: acute lymfatische leukemie
Moeder Erica: ‘Mijn moedergevoel vertelde me dat er iets ernstigs aan de hand was. Froukje was toen net twee jaar en normaal gesproken altijd vrolijk en opgewekt. Plots huilde ze erg veel, zag ze bleek en wilde ze niet meer lopen. Ik ben met haar naar de huisarts gegaan om bloed te prikken.
Een paar dagen later kwam de huisarts met een zorgelijke uitslag. We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis voor onderzoek. Daar kregen we de uitslag: het bleek het A.L.L te zijn, dit is acute lymfatische leukemie. De grond zakte onder mijn voeten vandaan…. Diezelfde avond gingen we naar het Radboud in Nijmegen en startte het traject. Dat heeft uiteindelijk twee jaar geduurd.
Tijdens het behandeltraject had Froukje veel tegenslagen en pech. Ze kreeg infecties, broze botten en meer. Ze is heel erg ziek geweest. Door de chemo en alle medicatie was ze zo verzwakt dat lopen steeds moeilijker ging. Uiteindelijk kwam ze in een rolstoel terecht en heeft ze helemaal opnieuw moeten leren lopen. Toen ze 4 jaar werd, waren de behandelingen bijna klaar. Ze ging toen halve dagen naar school, in de rolstoel, en had nog sondevoeding.’
De LATER-poli
Froukje: ‘Ik ken geen kinderen die dit ook hebben meegemaakt. Behalve Sterre, die ik ook volg op Instagram. Zij is ook ziek geweest, maar had iets anders dan leukemie. Ik volgde het Prinses Máxima Centrum al op Instagram en we hadden er ook al vaker over gehoord. Ik wilde ook graag daarheen, omdat het daar echt gericht is op kinderen.’
Moeder Erica: ‘Sinds mei 2022 bezoeken we de LATER-poli in het Máxima. De artsen in het Máxima ontdekten tijdens een test dat Froukje met haar rechteroog een stukje gezichtsveld mist. Dat niet alleen. De artsen vertelden ons ook dat Froukje een niet-aangeboren hersenletsel heeft. Daardoor heeft ze bijvoorbeeld een kortetermijngeheugen, concentratieproblemen en is ze snel afgeleid. Kortom; twee nieuwe ontdekkingen voor ons.’
Revalidatietraject
Moeder Erica: ‘Nu is er een revalidatietraject gestart. Daar is ze onder andere bij een ergotherapeut geweest. Daar wordt gekeken hoe moeilijke handelingen voor Froukje makkelijker kunnen worden gemaakt. Ook gaat ze nu één keer per week naar de fysio om haar spieren sterker te maken. Dan kan ze weer beter meedoen met het sporten op school. Dat voelt heel erg fijn. Alleen zou het nog fijner zijn als Froukje ook af en toe met iemand kan kletsen die haar écht snapt.’
Froukje: ‘Ik zou graag contact willen met andere kinderen die ziek zijn geweest. Want soms probeer ik aan klasgenoten uit te leggen wat ik voel, maar zij snappen de pijn niet. Ze snappen het verhaal niet. Dat vind ik moeilijk. Ik denk vaak: had ik maar iemand die het wél snapt…’
Herken jij je in het verhaal van Froukje? Laat het ons weten via communicatie@prinsesmaximacentrum.nl, dan brengen we jullie in contact met elkaar
Nu zit ik in de derde klas. Ik merk dat ik moeilijk aansluiting vind met andere meiden. Vriendinnen van vroeger gaan nu meer om met anderen. Ik kan dan wel een hoop meegemaakt hebben, maar ik ben ook gewoon normaal. Ik mis soms contact met iemand die mij snapt.’
De uitslag: acute lymfatische leukemie
Moeder Erica: ‘Mijn moedergevoel vertelde me dat er iets ernstigs aan de hand was. Froukje was toen net twee jaar en normaal gesproken altijd vrolijk en opgewekt. Plots huilde ze erg veel, zag ze bleek en wilde ze niet meer lopen. Ik ben met haar naar de huisarts gegaan om bloed te prikken.
Een paar dagen later kwam de huisarts met een zorgelijke uitslag. We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis voor onderzoek. Daar kregen we de uitslag: het bleek het A.L.L te zijn, dit is acute lymfatische leukemie. De grond zakte onder mijn voeten vandaan…. Diezelfde avond gingen we naar het Radboud in Nijmegen en startte het traject. Dat heeft uiteindelijk twee jaar geduurd.
Tijdens het behandeltraject had Froukje veel tegenslagen en pech. Ze kreeg infecties, broze botten en meer. Ze is heel erg ziek geweest. Door de chemo en alle medicatie was ze zo verzwakt dat lopen steeds moeilijker ging. Uiteindelijk kwam ze in een rolstoel terecht en heeft ze helemaal opnieuw moeten leren lopen. Toen ze 4 jaar werd, waren de behandelingen bijna klaar. Ze ging toen halve dagen naar school, in de rolstoel, en had nog sondevoeding.’
De LATER-poli
Froukje: ‘Ik ken geen kinderen die dit ook hebben meegemaakt. Behalve Sterre, die ik ook volg op Instagram. Zij is ook ziek geweest, maar had iets anders dan leukemie. Ik volgde het Prinses Máxima Centrum al op Instagram en we hadden er ook al vaker over gehoord. Ik wilde ook graag daarheen, omdat het daar echt gericht is op kinderen.’
Moeder Erica: ‘Sinds mei 2022 bezoeken we de LATER-poli in het Máxima. De artsen in het Máxima ontdekten tijdens een test dat Froukje met haar rechteroog een stukje gezichtsveld mist. Dat niet alleen. De artsen vertelden ons ook dat Froukje een niet-aangeboren hersenletsel heeft. Daardoor heeft ze bijvoorbeeld een kortetermijngeheugen, concentratieproblemen en is ze snel afgeleid. Kortom; twee nieuwe ontdekkingen voor ons.’
Revalidatietraject
Moeder Erica: ‘Nu is er een revalidatietraject gestart. Daar is ze onder andere bij een ergotherapeut geweest. Daar wordt gekeken hoe moeilijke handelingen voor Froukje makkelijker kunnen worden gemaakt. Ook gaat ze nu één keer per week naar de fysio om haar spieren sterker te maken. Dan kan ze weer beter meedoen met het sporten op school. Dat voelt heel erg fijn. Alleen zou het nog fijner zijn als Froukje ook af en toe met iemand kan kletsen die haar écht snapt.’
Froukje: ‘Ik zou graag contact willen met andere kinderen die ziek zijn geweest. Want soms probeer ik aan klasgenoten uit te leggen wat ik voel, maar zij snappen de pijn niet. Ze snappen het verhaal niet. Dat vind ik moeilijk. Ik denk vaak: had ik maar iemand die het wél snapt…’
Herken jij je in het verhaal van Froukje? Laat het ons weten via communicatie@prinsesmaximacentrum.nl, dan brengen we jullie in contact met elkaar